Twórcą metody FDM (fascial distortion model) jest amerykański osteopata Stephen Typaldos D.O.
Według tego modelu, przyczyną ograniczeń jest jedna z sześciu dystorsji powięzi, która ze względu na swoją budowę jest strukturą słabo ukrwioną.
Terapie wykonuje się w odstępie 3 lub 5 dniowym. Ilość zabiegów jest dobierana indywidualnie do przypadku klinicznego.
Prawidłowo prowadzone leczenie zaczyna się od zebrania wywiadu, obserwacji i przeprowadzeniu testów okolicy poddawanej leczeniu.
Terapeuta na tej podstawie stawia diagnozę, która z sześciu dystorsji występuje u pacjenta i przystępuje do ich leczenia.
Na samym początku pacjent jest informowany, że podczas terapii może odczuwać większy ból.
Tkliwość, ból i siniaki występujące po terapii mogą się utrzymywać przez kilka dni.
Wskazania do terapii:
- Ostre bóle kręgosłupa i głowy.
- Bóle i obrzęki powstałe na skutek urazów (skręcenia lub zwichnięcia).
- Urazy sportowe (naciągnięcia, naderwania).
- Ograniczenia ruchomości stawów kręgosłupa i obwodowych.
- Mrowienia, drętwienia i osłabienie kończyn.
Wiedzę i techniki jakie wykorzystuję w swojej pracy zdobywałem u niemieckiego osteopaty Thorstena Fischera.
Uczy on według europejskich wytycznych FDM (EFDMA).